TULA: Ang Kuwento ng Isang Barbero

Masusubukan ang talim ng kanyang razor,

ng trim cutter

at gunting

ngayong Linggong

may pila-pilang magpapakalbo.

Masusubukan din ang kalidad

ng kanyang gupit

ang tuwid niyang pag-aahit

at higit sa ano pa man,

ang nakaaaliw niyang mga kuwento

bilang kaisa-isang barbero

sa kanto ng kanilang baryo.

‘Di problema kung mangalay ang paa,

o manlabo ang mga mata.

Ang tanging kaba niya

ay kung wala nang mahugot na istorya

sa tool box o drawer.

Buti sana’y kung tulad ito

ng kanyang mga gunting

na puwedeng hasain

kung pumupurol.

Subalit isang mahabang kuwento

kabaligtaran ng epiko

at di kuwentong barbero

ang kanyang ikabubulol.

Sa isang ‘di malayong pagitan

Ng hinaharap at nakaraan.

Pinunasan niya ang talim ng razor,

ngipin ng suklay

at dalawang talim ng kamay

ng gunting niyang tumabas na

ng bilyong-bilyong buhok.

Umiiral ang isang utopia

(sa paningin ng ginayumang masa)

kung sa’n nagiging nasyon

ng mga inang naghihintay sa anak

Mga amang may supling na yayakap

sa mga bangkay na kinukumutan

ng karatula’t mga babala.

Umugong ang makina ng razor.

Unti-unting inilalantad

sa marahan nitong paglakad

ang anit sa likod ng sintido.

Ang pagtakbo ay panlalaban

Ang pagtangis ay hudyat

at deklasyon ng digmaan.

Kahit pa walang armas.

Kahit pa walang tikas o lakas

Para pumalag

o umilag man lang.

Anong kilos man ang gawin

Iisang wakas ang naghihintay:

Bukas sa isang kanto,

may bangkay na hahandusay.

Itinutugma niya ang bawat kanto

sa hugis ng mukha ng binatilyo.

Uno sa likod at dalawang gilid

At kaunting bawas sa tuktok ng ulo.

Sa pagdating ng midya

kasunod ng sumasagitsit na ambulansya

hindi agad makikilala

ang bungong tinudla ng bala.

Saksi ang namumuong madla

Bata, matanda.

Sa mga buhok na pinagdidikit

ng natutuyong mga dugo

na tinutuyo rin

ng kalsadang sementado.

Habang sariwa sa pagbuhos ang mga luha –

Nagtataka kung bakit sila umaagos.

Mga luhang kung magsasama-sama

ay lulunod sa madilim na eksena.

Masinsin niyang aahitin ang patilya.

Bahagya siyang lalayo-layo.

Tinatantya’t sinusukat

Ang nipis na dapat antabayanan

Ang kapal na dapat pang bawasan.

Makararating ang balita --

walang mahuhuli.

Lalong-lalo sa mga kuro-kuro.

Magtatalo-talo ang mga tao

Kung bakit dapat ang hindi dapat

Kung bakit tama ang hindi tama

Sa mga paningin nila --

Ng ginayumang masa.

Kagaya ng nakagawian

Susuklayin niya patungo sa kanan

Ang buhok na naambunan

Ng tubig mula sa botelyang pangwisik.

“Sa kabilang gilid po, manong!”

Sabi ng binatilyo.

Karaniwan sa tao ang ‘di umimik

Tuwing may alaalang nanunumbalik.

Magkasinglalim ang kanyang paghinga

At kinimkim niyang gunita.

Ang huling paghagod ng kamay

niya mula noo hanggang tuktok.

Pagsuklay niya pakaliwa sa buhok,

o ang huling gupit na inalay niya sa anak.

Bago barilin ng isang parak.

Anak na marami sanang balak.

Sa buhay. Ang mabuhay.

Magle-labor sa kaeeksplika

Ang mga lider ng bansa.

Iluluwal ang mga paliwanag

sa telebisyon at iba pang midya.

Mag-aanak ng mga pagdepensa

para sa mga berdugong

hayok sa tunog ng bala

at amoy ng pulbura.

Bakit mo nga naman ipagkakanulo

Ang sarili mong laman at dugo?

Sa pagpapagpag ng buhok

pagpupupog ng pulbos

at masahe matatapos

ang isang matagumpay na gupit.

Magtatagal ang isyu.

Subalit lilipas. (Ngunit ‘di ang anumang sugat)

Masisibak ang kung sino-sino

para makuntento ang mga tao

kahit papaano (kagaguhan ito)

Ngunit walang mahuhuli,

makukulong,

na kahit sinong pilato.

Tatanggalin ang sipit sa likod ng batok

na nagdirikit sa saping pumoprotekta

sa uniporme ng binatang

kagagaling lang sa eskuwela.

Binatang nakalista ang pangalan

sa mga magtatapos kinabukasan

sa isang mataas na paaralan.

Huwag lang magpapagabi sa daan.
Baka mapagbintangan
at mabasa kinabukasan
ang pangalan sa isang listahan.